สวัสดีครับผมชื่อไพรวัลย์ จิตต์ประเสริฐ ผมเป็นคนพิการ ที่สร้างระบบเว็บไซ
เรียนรู้เพิ่มเติมเลือกเรียนในสาขาที่คุณสนใจและเริ่มต้นเส้นทางสู่ความสำเร็จ
แค่คุณพิการเขาก็เกลียด เขาก็ไม่สนใจ เพราะเราไม่อยู่ในตัวเลือกเขา
แค่คุณอยู่คนเดียวสัก2ปี คุณก็จะท้อแท้
ใครจะว่าจะมองจะนินทา ช่างแม่งมันไม่ต้องสนใจ
สร้างสรรค์ผลงานศิลปะผ่านเทคโนโลยี การออกแบบกราฟิก และสื่อประสมใหม่
ศึกษาและแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม เพื่อโลกที่ยั่งยืนและสีเขียวในอนาคต
ดูแลสุขภาพคนไทยด้วยความรู้ทางการแพทย์และเทคโนโลยีสุขภาพที่ทันสมัย
สวัสดี กูชื่อไพร ชื่อเล่นแม่ตั้งให้ กูเป็นคนพิการ แม่งแต่กูแม่งอาพับรัก จะจีบใครเขากูก็ไม่กล้า เพราะกูแม่งเจียมตัวเสมอ กูไม่คู่ควรกับใครหลอกกูรู้ตัวดี
กูแม่งพยายามทำตัวเป็นคนปรตินะ แต่แม่งกูทำไม่ได้ เพราะกูพิการคนที่เขามองกูเขาก็คงไม่ได้มองกูเป็นคนปรติหรอก จริงใหม จะให้ใครมาชอบ แค่มองเขาก็เกลียดแล้ว น่ารันทด
ควยฮุลเซน
เมียฮุลกำลังจับตา
นี่คือ นิยายแนวสามเศร้า ดราม่า-เผ็ดร้อน-ซ่อนจิกกัด บทนำ วุ้นเส้น ชายวัยกลางคน รูปร่างดี บุคลิกดูน่าเชื่อถือ เป็นนักการเมืองที่ไฟแรง พูดจามีเสน่ห์ ใครๆ ก็ยกย่อง เขามีภรรยาคู่ชีวิตชื่อ “บุญรานี” หญิงสาวผู้เพียบพร้อม เข้มแข็ง รักศักดิ์ศรี รักสามีสุดหัวใจ ชีวิตคู่ดูเหมือนจะดีเยี่ยมในสายตาคนนอก ทว่าภายในบ้าน วุ้นเส้นกลับรู้สึกว่างเปล่า บุญรานีเอาแต่ควบคุมสามี วางกฎเกณฑ์ทุกอย่าง ทั้งชีวิตประจำวัน งานบ้าน ไปจนถึงเรื่องบนเตียง เขาเหนื่อย เหงา และรู้สึกเหมือนอยู่กับผู้คุมกฎมากกว่าคู่ชีวิต บทที่ 1 – มาลี: เมียน้อยที่ (ไม่) ธรรมดา “มาลี” หญิงสาวอวบ ใส่แว่น ท่าทีอ่อนหวาน เธอเป็นโฆษกกระทรวงกลาโหมคนใหม่ คนในวงการพูดถึงเธอว่า “ได้ดิบได้ดีเพราะสนิทกับเจ้านาย” แต่ความจริงคือ มาลีเป็นคนฉลาด ปากหวาน รู้จักวางตัว เล่นเกมอำนาจ ในสายตาคนอื่น เธออาจไม่สวย แต่ในสายตาวุ้นเส้น เธอคือพื้นที่ปลอดภัย เธอไม่ตัดสิน ไม่คาดหวัง แค่ “รับฟัง” และ “เติมเต็ม” ในสิ่งที่บุญรานีไม่เคยให้ บทที่ 2 – จุดเริ่มต้นความลับ วุ้นเส้นเริ่มติดต่อมาลีบ่อยขึ้น ทั้งในเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว มาลีส่งข้อความให้กำลังใจ เอาอาหารมาฝาก แอบแซวเล่นเบาๆ ความสัมพันธ์ที่เริ่มจากความลับในที่ทำงาน ค่อยๆ ลุกลาม จนวันหนึ่ง วุ้นเส้นได้รับข้อความ “คืนนี้ว่างไหม... มาลีรออยู่ที่ห้องสีชมพู” บทที่ 3 – ห้องสีชมพู (ฉากไฮไลต์) ห้อง 509 ของอพาร์ทเมนต์กลางเมือง ไฟสีชมพูอ่อนแต่งแต้มกลิ่นโรแมนติก มาลีนั่งรออยู่บนเตียงชุดนอนลูกไม้สีหวาน แก้มแดงระเรื่อใต้แว่นกรอบดำ วุ้นเส้นเปิดประตูเข้ามา หัวใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกต้องห้าม เขาไม่เคยมีใครทำให้รู้สึก “เป็นตัวเอง” เท่านี้มาก่อน ในขณะที่บุญรานีขังเขาไว้ในกรงทอง มาลีกลับปล่อยให้เขา “เป็นอิสระ” “เหนื่อยไหมพี่... วันนี้มาลีมีแต่ความสบายให้” “ขอบคุณนะมาลี ที่อยู่ข้างกันโดยไม่ถามอะไรเลย...” สองร่างกอดกันท่ามกลางแสงไฟชมพู เสียงหัวใจเต้นปะทะกับเสียงฝน ความอบอุ่น กลิ่นน้ำหอม ความนุ่มนวลของผ้าปู ความลับของคืนนี้ จะเปลี่ยนวุ้นเส้นไปตลอดกาล บทที่ 4 – ความแตก ความลับไม่มีในโลก บุญรานีเริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนไป เธอค้นเจอรอยลิปสติกบนเสื้อผ้า ข้อความในโทรศัพท์ เกิดการปะทะเดือดในบ้าน บุญรานีโวยวาย ด่าวุ้นเส้นอย่างไร้เยื่อใย วุ้นเส้นเหนื่อยหน่าย ยิ่งโดนบีบคั้น ยิ่งหนีห่าง กลับไปหามาลีมากขึ้น บทที่ 5 – เกมจิกกัดสะใจ มาลีไม่ได้หยุดแค่ความสัมพันธ์ลับ เธอใช้โอกาสนี้สร้าง “อำนาจ” ในการงาน ไต่เต้าจากโฆษกกลายเป็นมือขวาของวุ้นเส้น เล่นเกมวางแผน บิดเบือนข่าว ปั่นกระแส จนบุญรานีเริ่มถูกสังคมมองในแง่ลบ ข่าวเมียหลวงปะทะเมียน้อยกลายเป็น talk of the town แต่บุญรานี “พ่ายแพ้” ทุกทาง เธอพยายามเรียกร้องผัวแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ “ความว่างเปล่า” บทที่ 6 – สุดทางของคนดี บุญรานีหมดความอดทน ตัดสินใจเปิดใจคุยครั้งสุดท้ายกับวุ้นเส้น แต่สิ่งที่ได้ยินคือ “ขอโทษนะ... ผมเลือกมาลี” บุญรานีร้องไห้กลางสายฝน เดินออกจากบ้านที่เคยอบอุ่น ส่วนวุ้นเส้น กลับไปรอ “ห้องสีชมพู” อีกครั้ง มาลีต้อนรับเขาด้วยอ้อมกอดและรอยยิ้ม เธอเอาหัวใจของชายคนหนึ่งมาไว้ในกำมือ โดยแทบไม่ต้องแย่ง แต่ใช้ “ความเข้าใจ” และ “ความกล้าเดินนอกกรอบ” เป็นอาวุธ บทส่งท้าย ในห้องสีชมพูคืนนั้น วุ้นเส้นยืนมองกระจก พลางคิดถึงอดีต แต่เขาไม่รู้สึกผิดอีกแล้ว สำหรับเขา “ชีวิตคือการเลือก... และครั้งนี้ เขาเลือกความสุขที่หาได้ แม้จะต้องแลกด้วยทุกอย่าง” บุญรานีเดินออกจากชีวิตวุ้นเส้นไปอย่างภาคภูมิใจ ส่วนมาลี—แม้ไม่ได้สวยเด่น แต่เธอคือ “ผู้ชนะ” ผู้กุมทั้งใจและชีวิตวุ้นเส้นเอาไว้ในห้องสีชมพูอันเร่าร้อน จบ “ความรักไม่ได้ต้องการคนที่ดีที่สุด… แต่ต้องการคนที่ ‘ใช่’ ในเวลาที่ใจอ่อนแอที่สุด”
เปิดหลักสูตรใหม่สำหรับยุคดิจิทัล เรียนรู้ AI และ Machine Learning จากผู้เชี่ยวชاญระดับโลก